Pèire Godolin - Edicion comentada e traduccion integrala

Sortiguèt en febrièr de 2009 a las edicions Privat lo libre Pèire Godolin. Oeuvres complètes. L'edicion es estada aprestada per Pèire Escudé.

Pèire Godolin – De las annadas 1600 fins 1649 ont morís, de la fin de l’umanisme fins a la començança de la provincializacion, Godolin ten de cantar e de representar l’imatge complèxe e multiple d’una societat tolosana, occitana, francesa, en mutacion complèta.

Tornan trobar dins son òbra : jòc de mot, retraches, pinturas de moments amoroses, grotescs o tenchats d’erotisme. Lo tot dessenhan un òme sens fard, a l'encòp emplenat de farfantèlas e desgordit, desesperat e joiós. Godolin entremèscla fantasiá e pantais dins un vèrb unic, capable d’evocar amb intensitat de scènas bachicas o de nadals pastorals.

Aquela reedicion vòl donar a un public larg l’òbra totala de Pèire Godolin, dins une grafia estabilizada, acompanhada pel primièr còp d’una revirada poetica. Permet de descobrir un autor màger, passaire de l’anma occitana, mas tanben mena de ligam entre Montaigne e Molière dins una Euròpa baròca que l’istoriografia francesa volguèt tròp longtemps amagar.

La poesia leugièra e prigonda de Godolin es d’una inventivitat fulguranta. S'adreça "A Tots", vertadièr miralh d’una societat que, entre amor e passions, caitivièr social e amistat, cèrca la siá vertat.

Un classic de las letras occitana. Aquela edicion nos permet de lo redescobrir.

Pèire Escudé – Especialista en istòria literària e en literatura occitana, Pèire Escudé es titular d’una tèsi de tresen cicle Rapports entre pouvoirs poétiques et pouvoirs politiques à Toulouse aux XVIème et XVIIème siècles (1999, Universitat de Montpelhièr) e diplomat de l'École Pratique des Hautes Études.

Es tanben entre autre, l’autor de L’Imprimerie et les pouvoirs toulousains : politique, livre et langue à Toulouse (1475-1617) (Droz, 2017), Godolin. Un poète au cœur de Toulouse (Loubatières, 2003) e de Jean-Baptiste Charcot. Le Français au pôle Sud (José Corti, 2006).

Lo libre – Pèire Godolin. Oeuvres complètes. Édition commentée et traduction intégrale. Édition Privat, Tolosa, 2009, 24 €, 416 paginas.

 

Los sants innocents - Miguel Delibes

Sant innocents Letras d'òc ven de tornar editar en setembre de 2020 lo libre de Miguel Delibes (1920-2010) : Los sants innocents.

Lo tèxt originalament en espanhòl, Los santos inocentes, es estat publicat pel primièr còp en 1981. La presenta traduccion en occitan es de Sèrgi Carles.

Dins una escritura viva e ritmada, Miguel Delibes, nos balha amb Los sants innocents un cap d’òbra vertadièr. Traduch dins mantunas lengas lo libre es estat adaptat al cinèma en 1984 per Mario Camus.

De qué soscas, grand paire ? - Amanç Batut

En 2016 sortissiá a las edicions del Grelh Roergàs lo libre d'Amanç Batut De qué soscas, grand paire ?

Aquí çai-jos la presentacion que ne fasiá dins son edicion del 5 de març de 2017, lo jornal Centre Presse.

Amanç Batut se soven e sosca...

« De qué soscas, grand paire ? » es la debuta d'una cançon de « Los de Sauvatèrra ». Aquí qualques paraulas de la cançon ont lo felen demanda a son papeta : « Conta me, parla me de ton país... »

Lux veneris - Joan-Ives Casanòva

Lux veneris de Joan-Ives Casanòva (Trabucaire, 2003, 88 paginas, 12 €). Raconte de l'amor e del desir. Extrach :

Ai ! lo desir, avètz bèu ròtle amb vòstre desir que vos ven ais uelhs coma lo velhaire dau mond, bèu ròtle de nos faire creire a son bonaür e a son espetament e après, de que faire après, donc, de que pensar après amb totei lei gèsts vergonhós e banaus de la cigarreta alucada, la lenga que se bolega soleta dins la boca per vestir lo silenci que se pòt pas eternalament lecar lei fendas umidas e escartar d’aise d’aise amb lei dents, de la poncha de l’esmaut, lei labras sarradas de la cambra. E, digatz-me, de que dire e de que faire après ? Comolar, comolar lo vuege, l’organizar, faire coma se, coma se pòt faire, coma se podriá faire, coma se deu faire, lo temps de recomençar s’o podètz, de laissar tombar lo tròç de carn flaca que vos pendola entre lei cambas ò alara de ren dire, d’acceptar lo silenci coma paraula, d’escotar lo respir de l’autre e lo sieu, de lei comparar, de veire son pitre se levar e se desgonflar, esperant la sòm, lo roncament, lei cambas umidas que se cròsan, de se desvelhar e partir a la muda per òrta...