plueja-rosselaLa pluèja Rossèla - Julio Llamazares - IOE Edicion - 2008 - 160 paginas

Extrach p114 : "Lo temps rajòla sens fin coma rajòla lo riu : malenconic e equivòc, dins d'abòrd, se ronçant d'esperel a mesura que passan los ans. Coma lo riu, s'enrambolha demest las algas e la mofa de quand èrem encara plan joves. Coma el, se ronça dins los vabres e sauts que marcan la debuta de l'acceleracion.

"Entrò los vint o trenta ans, òm crei que lo temps es un riu infinit, una substància estranha que s'alimenta d'esperela e jamai se demesís. E s'escai que l'òme, a un moment, descubrís la traïson dels ans. S'escai sempre un moment - e lo meu coincidiguèt amb la mòrt de la miá paura maire -  que, tot d'un còp, la jovença s'acaba e lo temps se desgèla coma un molon de nèu que lo tròn i es tombat dessús. A comptar d'aquel moment, los jorns e los ans començan d'acorchar e lo temps se fa vapor efemèra - coma la de la nèu quand se degèla - qu'estropa lo còr, pichon a pichon, e l'endormís. E, aital, quand volèm nos'n mainar es ja tard per ensajar de se rebellar."

Presentacion de l'editor :

Andrés, lo darrièr abitant d'Anielle, vilatge abandonat dels pirenèus aragoneses, se soven cossí pauc a pauc sos vesins e amics se moriguèron o s'enanèron a la vila. Refugiat dins las roïnas d'aquel vilatge-trèva, presonièr d'una solitud extrèma, evòca lo temps ont partejava aquela vida amb sa femna, Sabina, qu'acabèt per se suicidar, rosegada pel desespèr. Demorat sol amb sa canha se farga un mond entre sòmi e foliá al mièg d'ostals abausonats e rosegats per la vagetacion e de carrièras vuèjas...

L'autor : Julio Llamazares

Nasquèt en 1955 dins lo vilatge de Vegamián (Leon), uèi desparegut, negat dins las aigas d'un barratge. Aprèp d'estudis de drech, abandonèt lèu lo mestièr d'avocat per se consacrar al jornalisme escrich, radiofonic e de television a Madrid. Publiquèt de libres de poèmas demest los quals podèm senhalar Memoria de la Nieve (1982) qu'obtenguèt lo prèmi Jorge Giullén, e d'ensages, coma l'insolit e narratiu : El Entierro de Genarín (1981). Es tanben autor de romans o ficcions narativas : Lunas de Lobos (1985), La Lluvia Amarilla (1988), Escenarios de Cine Mudo (1993), El Cielo de Madrid (2005) e d'un fum d'autras publicacions : En Mitad de Ninguna Parte (1995), Tres historias verdaderas (1998) etc... Es un dels autors mai originals e remarcables de la literatura espanhòla contemporanèa.

Lo traductor : Fernand Vialaret

Nasquèt en 1928 al Bosquet, masatge pichon de Levezon (Avairon), dins una familha de nòu drolles ont l'occitan èra la lenga de cada jorn. Estudièt al país e, vengut professor sa passion per sa lenga mairala lo menèt a l'ensenhar al licèu de Caramauç (Tarn) tanplan coma lo castelhan, lenga sòrra de la latinitat. Amorós de las doas lengas, son sòmi de longa, èra de revirar un roman castelhan a l'occitan.

Son rescontre amb La Lluvia Amarilla de J. Llamazares foguèt determinant e per astre, n'acabèt la revirada qualques jorns abans sa mòrt accidentala un 28 de febrièr de 2005.


Lux veneris - Joan-Ives Casanòva

Lux veneris de Joan-Ives Casanòva (Trabucaire, 2003, 88 paginas, 12 €). Raconte de l'amor e del desir. Extrach :

Ai ! lo desir, avètz bèu ròtle amb vòstre desir que vos ven ais uelhs coma lo velhaire dau mond, bèu ròtle de nos faire creire a son bonaür e a son espetament e après, de que faire après, donc, de que pensar après amb totei lei gèsts vergonhós e banaus de la cigarreta alucada, la lenga que se bolega soleta dins la boca per vestir lo silenci que se pòt pas eternalament lecar lei fendas umidas e escartar d’aise d’aise amb lei dents, de la poncha de l’esmaut, lei labras sarradas de la cambra. E, digatz-me, de que dire e de que faire après ? Comolar, comolar lo vuege, l’organizar, faire coma se, coma se pòt faire, coma se podriá faire, coma se deu faire, lo temps de recomençar s’o podètz, de laissar tombar lo tròç de carn flaca que vos pendola entre lei cambas ò alara de ren dire, d’acceptar lo silenci coma paraula, d’escotar lo respir de l’autre e lo sieu, de lei comparar, de veire son pitre se levar e se desgonflar, esperant la sòm, lo roncament, lei cambas umidas que se cròsan, de se desvelhar e partir a la muda per òrta...

Retrach del colonizat - Albert Memmi

retrach-colonizat Retrach del colonizat d'Albert Memmi (Vent Terral, 1983).

Quatrena de cobèrta – Aqueste libre, paregut pel primièr còp en 1957 es lèu vengut un classic que i se son reconegut dedins los colonizats dels cincs continents.

Revirat dins un vintenat de lengas, gràcia a l'escrivan Cristian Rapin, l'avèm ara en version occitana.

'Conversacion en Sicília' d'Elio Vittorini

conversacion-en-sicilia-elio-vittorini Un article de Cristian Rapin dins Lo lugarn (numèro 82) sus la traducion occitana del libre de Elio Vittorini Conversacion en Sicília.

Lo Gai Saber publica cada annada un numèro especial jos fòrma d’un libròt. Conversacion en Sicília que ven de sortir n’es un exemple remarcable.