Sortiguèt en 2018 lo libre de Georg Kremnitz Katalanische und okzitanische renaissance.
L'autor venguèt presentar son trabalh a Tolosa per una conferéncia DUOC lo dimècre 20 de mars de 2019.
Tornam publicar çai-jos la presentacion que ne fasián los organizators.
La Renaissença occitana e la Renaissença catalana. Una comparason de 1800 fins ara.
Al sègle XIX, la renaissença occitana, menada per Frederic Mistral e lo Felibrige, e la renaixença catalana, incarnada per Jacint Verdaguer, apareisson coma dos moviments parallèls qu’entre eles, fòrça rapidament, de ligams se teissèron.
Las situacions qu’aquelas lengas i son confrontadas, marcadas per la dominacion d’una lenga nacionala, respectivament lo francés e l’espanhòl, presentan de similituds nombrosas, coma tanben las accions entrepresas en favor de la revalorizacion de la lenga e de la cultura occitanas o catalanas.
Georg Kremnitz, sociolingüista que coneis perfièchament aqueles dos domenis culturals prepausa una sintèsi en alemand que ven just de paréisser (Katalanische und okzitanische Renaissance. Ein vergleich von 1800 bis heute., Berlin, De Gruyter, 2018).
La comparason istorica que desvolopa pren coma ponch de partença la data simbolica de 1800 e s’espandís fins a la debuta del sègle XXI. I descobrissèm las rasons que explican cossí, a partir de situacions inicialas fòrça pròchas, los movements renaissantistas occitan e catalan coneisson d’evolucions fin finala fòrça divergentas.
Après lo trabalh considerable d’August Rafanell (La il·lusió occitana, 2006) suls ligams occitano-catalans, lo libre de Georg Kremnitz marca una etapa nòva dins la coneissença d’aqueles dos movements renaissantistas que lors perlongements se fan encara sentir al jorn de uèi.
Georg Kremnitz nasquèt en Alemanha en 1945 e viu a Viena (Austria) dempuèi 1986. Format dins las universitats de Göttingen, Berlin, Montpelhièr, Tübingen e Bordèu, professor emerita (dempuèi 2012) de filologia romana a l’Universitat de Viena, foguèt tanben professor associat a l’EHESS (París), a Niça, Buenos Aires, Bahía Blanca, etc.
Sos centres d’interesses e de recerca concernisson la sociologia de la comunicacion, subretot dins lo domeni de las lengas romanicas, la sociolingüistica e la sociologia de las lengas dominadas, las politicas lingüisticas, l’istòria de las lengas romanas, lo plurilingüisme social e literari.
Publiquèt un vintenat d’obratges sus aquestes domenis, e mantuns articles e comptes renduts. Sa granda coneissença dels domenis occitan, catalan mas tanben creòls foguèt mantuns còps distinguida, notadament en decembre de 2012 per lo Prèmi internacional Ramon Llull.
Dirigiguèt en 2014 una monumentala Histoire sociale des langues de France (PUR).
Publicat pel primièr còp en 1951 La vida de Joan Larsinhac marca la dintrada de la literatura occitana dins la modernitat. Es una de las primièras òbras de Robèrt Lafont.
En 2016 sortissiá a las edicions del Grelh Roergàs lo libre d'Amanç Batut De qué soscas, grand paire ?
Na Balfet es un roman policièr de Sèrgi Viaule. Publicat pel primièr còp en 2012 foguèt reeditat en 2014.
Lo libre de 154 paginas es publicat per las Editions des Régionalismes.