Cristian Laus (1934-2002), plan conegut per sas divèrsas activitats dedicadas a la cultura e a la lenga occitana, de l'escritura a l'ensenhament, en passant per la recèrca o la lexicografia, daissèt abans de morir qualques escriches. Son estats publicat en 2024 pel Centre Cultural Occitan d'Albigés sol títol La paciéncia de l'ase.
Aquel recuèlh pòt èsser vist coma la seguida del libre paregut en 1999 a cò d'IEO Edicions, Los Uèlhs de l’anhèl, recuèlh contenent sos racontes autobiografics de mainatge e d'estudiant.
Dins La paciéncia de l'ase, Cristian Laus torna prene la rega ont l'aviá daissada e presenta los eveniments que visquèt de 1959 a 1968. Raconte d'en primièr lo temps — quasi dos ans — de son servici militar en França e en Argèria, puèi torna dins una segonda part sus son installacion a Albi e son engatjament per la lenga occitana en Albigés.
Aquesta segonda part representa un document preciós sus l'istòria de la Renaissença Occitana. Pauc los occitanistas a aver contat lor experiéncias de militant coma Robèrt Lafont dins Pecics de mièg-sègle o Nani Monsur, o encara recentament, Sèrgi Viaule dins Itinerari d'un resistent.
Cobèrta del libre La paciéncia de l'ase de Cristian Laus (Centre Cultural Occitan d'Albigés, 2024)
Fin de 2019 es paregut lo libre Ieu, Joan Pigassa, obrièr del canal.
Editat per l'IEO de l'Aude presenta la traduccion occitana del roman istoric
de Michèle Teysseyre paregut en 2017 a Las Editions du Cabardes Moi,
Jean Pigasse, ouvrier du canal.
Mai de 2015, James Thomas (Bristòl 1971) ven de reçaupre lo Prèmi Ostana per la lenga occitana.
Lo Libre del Causse de Pau Gairaud. Transcripcion en grafia normalizada de Domenja Blanchard (Vent Terral, 2016, 464 paginas, 19 èuros).