L'ombra doça de la nuèch de Robèrt Martin sortiguèt en 1981 dins la colleccion Atot
a cò d'IEO Edicion. Es un roman fantastic : lo temps d'un viatge, ont entre passat e present,
dins l'ombra doça de la nuèch, tot capvira.
Extrach – Quora aviá començat ? La memòria se n'èra perduda... Los
primièrs signes coneguts èran del sègle passat. De cans estripats, de fuòcs alucats
pels crosèls a la sason de sèga, de poses enverenats amb de caronhadas... « Los
de Roet », aqueles mots fasián fremesir los dròlles e se claure las femnas. Qual
èran ? De paures que l'aganiment aviá acarnassits, disián d'unes, de lops disián los
autres, de lops de figura umana. A La Bastida, èrem tranquilles, de memòria d'òme, jamai
avián pas gasat Viaur, mas de l'autra part del riu, dins las bedissas, de formas estranhas
se passejavan la nuèch. Massòl lo vièlh que pausava de tremalhs a la Combeta, ne perdèt la
paraula un matin, mas sos uèlhs totjorn vius disián pro l'òrre espectacle qu'avián contemplat.