Made in "France" de Ives Roqueta (1970, IEO Edicion).
Las annadas seissanta, un escrivan liure, aquò peta. L'autor afusta, tòca. Tot es viu. Una pròsa a despart, tres nòvas, Ives Roqueta.
Extrach pagina 18 : A cò de Schleswig los autres me dison qu'ai tòrt, qu'aquò's fòrça important de legir lo jornal : de Gaulle, Ben-Barka, lo Viet-Nam, Lecanuet-Plage, te sabi... Los daissi dire. Desempuèi l'Argeria – quora fasiàm la guèrra amb totas las porcariás de rigor e que puèi legissiàm sul jornal çò que se'n podiá dire – Figaro o Humanité aquò's quif-quif per ieu. Coma ditz Ives, aquò's un fons sonòr qu'acompanha l'eveniment. Pas Mai.
Extrach pagina 50 : Òm sap pas diguèt lo curat. Tant que quicòm es pas escrich, degun pòt pas saber çò que i aurà al fons. Escriure, pintrar, tota activitat artistica consitís a assumir un cèrt nombre d'azard. Ives ?
– Siái d'acòrdi. Empacha pasmens que Ferdin a rason. Deu èsser un raconte tot blanc. Quasi transparent, voide e objectiu. Dins lo fons s'es pas passat ren e pr'aquò valdriá lo còp d'èsser notat. A l'italiana o a l'americana : en plans precises, sens cap de fiorituras, tragicas o pintorèscas. Comprenes ?
– Compreni pas ren de tot.
E compreni totjorn pas. Simplament aquò s'es mes a me trevar – escriure, escriure, escriure – e ara siái aquí.
Letras d'òc presenta una traduccion del libre d'André Brink : Una cadena de voses (A Chain of Voices). Traduccion occitana de Sèrgi Carles (504 paginas, 25 èuros).
L'inspiration occitane, dos tèxtes de Simone Weil.
Les fraisses èran tombats de Fèliç Daval, prefaci de Pèire Boissièra (L'ostal del libre, 248 paginas, 15 èuros).