Publicat pel primièr còp en 1951 La vida de Joan Larsinhac marca la dintrada de la literatura occitana dins la modernitat. Es una de las primièras òbras de Robèrt Lafont.
Amb Joan Bodon ausèt propausar una pròsa liberada dels vièlhs poncius que encara, après la segonda guèrra mondiala, encombravan la literatura nòstra.
Un classic.
Extrach - Acabada la montada, un bofe d’aura nos tenguèt espelofits. Lo cèu èra larg e lisc, furnat de vènt e d’automne. Rogier diguèt : « Aicí siám. »
Tocant lo camin, virada vers la comba jauna e roja, i aviá una lausa simpla. Sus la pèira una man sèns biais aviá pintat : « Aicí moriguèt afuselhat pèr l’enemic, Joan Larsinhac, que li disián Joanet. » Quauqui margaridas s’èran passidas dins una caisseta de fèr rovilhada.
La Tèsi de Pèire Pessamessa sortiguèt en 1995
dins la collecion A tot d'IEO Edicion.
L'inspiration occitane, dos tèxtes de Simone Weil.
Es sortit en 2017 a las edicions L'aucèu Libre lo libre L'Eternitat estraviada
de Joan-Ives Casanòva.