Josiana Ubaud publica sa 'Flòra illustrada'

Al mes de març de 2025 sortirà la Flòra illustrada de Josiana Ubaud.

Lo libre serà editat per Letras d'Òc. Se pòt comandar a un pètz redusit abans lo 7 de mars amb lo buletin de comanda aquí ligat.

Lo libre de 272 paginas al format 17x22 cm, presenta 460 plantas.

Presentacion de l'autritz : « Ai lo plaser de vos anonciar la parucion, encò de Letras d’Òc, de ma Flòra illustrada (francés-latin-occitan lengadocian e provençau). Recampa 460 plantas basicas de la mar al mont, illustradas per 600 fòtos, que tot Occitan se deuriá de conéisser per renosar amb son environament. Es acompanhada d’un lexic elementari de botanica de 350 tèrmes e de tres indèx francés, latin, occitan remandant au numèro de la planta. Coralament. » Josiana Ubaud.

Primièra de cobèrta de la Flòra illustrada de Josiana Ubaud, Letras d'Òc, 2025

'Mièja-Gauta' de Max Roqueta

mieja-gauta Mièja-Gauta o Lo gentilòme de veire de Max Roqueta (Trabucaire, 2010, 278 pages, 15 èuros).

Presentacion de Joan-Frederic Brun : "Mièja-Gauta (Lo gentilòme de veire) apareis en 1989 dins la lista de las òbras per paréisser que figura dins la prumièra edicion de Medelha. Tretze ans puòi, en 2002, Max Roqueta me parlèt d’aquel vast roman qu’aviá escrich per bocins sus de desenats d’annadas. Lo metiá en òrdre.

Entre francisation et démarcation - Mercedes Banegas Saorin e Jean Sibille (eds.)

L'editor L'Harmattan publiquèt al mes de decembre de 2020 lo libre Entre francisation et démarcation.

L'obratge de 234 paginas publicat jos la direcion de Mercedes Banegas Saorin e Jean Sibille presenta una seria d'estudis sus los usatges eretats e renaissentistes de las lengas minorizadas del territòri francés.

Los autors se questionan suls mejans de transmission d'aquelas lengas sul territòri francés.

Sus l'òbra de Max Roqueta 'Verd Paradís'

Lo tèxt çai jos es extrach de la plaqueta de presentacion de la mòstra : Max Roqueta, la libertat de l’imaginari, que se debanèt del 4 de decembre de 2014 al 28 febrièr de 2015 a la mediatèca centrala d’aglomeracion Emile Zola a Montpelhièr.

Verd Paradís - Resson au vèrs de Baudelaire : « le vert paradis des amours enfantines », Verd Paradís rementa lo paradís perdut de l'enfança.

Roland Pécout escriu en 1993 : « L'Eden perdut que sa languison esclaira las pròsas de Verd Paradís, aquò's lo parangon de l'oasís. Lo desèrt es aimat per çò que rescond las fònts : coma la garriga espinosa amaga sos sorgents, coma la secada de Miègjorn conten al bèl mitan son grífol, coma la vida apara son mistèri, e la sòm, los sòmis... » E presenta Max Roqueta coma un « chaman dau País das Fònts », un passant que s'encamina dins de païsatges ben reals que son atanben de sasons de l'imaginari.