Sul libre Histoire universelle de Marseille d'Alèssi Dell’Umbri. Un article de Cristian Rapin dins Lo Lugarn (Numèro 102, pagina 32, 2011).

Es causa rarissima de poder prene coneissença d’un libre d’istòria que siá pas sostendut per l’ideologia jacobina parisenca. Mas aquò arriba ça que la. I a d’istorians coratjoses que crentan pas de se far marginalizar en refusant de dintrar dins lo mòtle. Es lo cas d’Alèssi Dell’Umbria quand nos dona aqueste monument qu’es l’Histoire universelle de Marseille (de l’an mil a l’an dos mila).

Coma o suggerís lo títol, i a quicòm d’universal dins aqueste estudi de 754 paginas que se legisson sens enuèg e sens volontat erudita. Totes los aspèctes i son tractats que sián socials, istorics, arquitecturals, artistics o economics. Vai solet que tot vertadièr compte rendut seriá, dins aquelas condicions, una traïson. Lo biais mai onèst de ne parlar es de ne senhalar qualques dralhas, subretot aquelas que rompon amb lo consensus de silenci universitari a prepaus de çò que met en question la pretenduda unitat estatonacionala de França. L’istòria sociala de la vila es una d’aquelas pistas e es tan detalhada e tan plan informadza qu’auriá pogut, a nòstre vejaire, far l’objècte d’una tèsi. Cal legir lo capítol IV tot empenat titolat "Marselha fa secession" per comprene tot çò que l’autor apòrta de novèl e de clar. Las condicions de la secession son extramadament complèxas. Lo consulat de Cazaulx nos es contat pel menut : realizacions d’òbras d’interès public, relacions conflictualas amb lo uganauds e amb los ligaires, jòc d’equilibri fàcia a la pression de la borgesiá e del menut pòble. Mai que mai, es en octobre de 1595 que sortiguèt lo primièr libre imprimit a Marselha, es a dire Rimas e Òbras provençalas de Loís Bellaud de la Bellaudièra. Cal dire que la causida de publicar dins la lenga de la ciutat deviá pas res a l’azard. Lo francés d’efècte, es estat introduch dins l’administracion, après l’Edicte de Villers-Cotterêts, plan tardivament e quitament sus somacion del parlament. L’autor nòta que, dins gaireben totes los periòdes de l’istòria marselhesa, son los mitans socialament modèstes que fan pròva del pus prigond sentiment d’apartenéncia a la vila. I a un ambient fosc e latent de resiténcia al centralisme e dempuèi lo sègle XV lo monde del gròs grum educats a París o senton. Las declaracions mespresosas, sovent racistas, dels borgeses afranchimandits, se multiplican. Un convencional montanhard disiá atal : "Marselha es incurabla a mens d’una deportacion de totes sos estajants e d’una transfusion d’òmes del Nòrd." Se constata, parallèlament que a Marselha, coma dins totes los païses d’òc, sevís una espaventosa abséncia de memòria que l’autor analiza amb una granda penetracion :

"Una politica d’annexion eficaça supausa que siá anientit tot çò que poiriá portar la consciéncia de se dels païses annexats fins a rendre improbabla lor existéncia. Es atal que, tras prene possession de la quasi-totalitat dels païses de lenga d’òc, França inventèt a partir del sègle XVIIIen, lo Miègjorn, remplaçat recentament pel Sud : aqueles païses existisson pus que per lor posicion relativa a la capitala francesa. Situada en plen Miègjorn, Marselha fa pas excepcion a aquesta reduccion."

L’istòria de Marselha es tanben la d’una immigracion permanenta que vai durar e s’amplificar fins a la temporada que vivèm e que se confond amb l’extension geografica de la vila. La "Bèla de Mai" es lo barri que incarna mai que cap autre l’integracion dels italians. Longtemps reputat per sas begudas mal frequentadas, sos cafès e sos balètis, èra subretot un barri "roge" que aviá ganhat sas colors a l’enta de la Comuna de 1871. Sos gardas civics anèron primièrs al combat lo 23 de març e foguèron los darrièrs a se daissar desarmar après la redicion del 4 d’abrial. Es aquí tanben que foguèt elegit en 1885 lo deputat socialista Clovis Hughes que utilizava bravament l’occitan.

A prepaus de la discriminacion que ne sont totjorn victimes los novèls arribants, l’autor escriu : "Cossí d’individús que lor an deschifranhada la memòria e la cultura, poiriá respectar la dels autres ? Es pas aisit d’acceptar los estrangièrs quand la França vos a renduts ja estrangièrs a vos meteis." Una granda leiçon nos es donada per l’autor e es que, s’òm pren la pena de levar lo vel que l’ideologia nacionala a tendut entre lo local e l’universal, òm arriba a identificar ont e cossí se compòrtan los mecanismes de dominacion.

Cristian Rapin

*

Alèssi Dell’Umbria, Histoire universelle de Marseille, Agone, mémoires sociales, ISBN-2-7489-0061-8 - prètz 28 èuros.