Dins lo sieu magazine del mes de genièr de 2017 la vila de Montpelhièr presenta La Panacèa.
La Panacèa, un espaci pluridisciplinari
Tre 2017, La Panacèa ven un espaci proteiforma que presenta mantunas mòstras simultanèas de las arts contemporanèas, e bota en avant a cada còp lo trabalh d’un vintenat d’artistas.
« Il ne faut rien s’interdire. Avant, les villes étaient construites par des maçons, des artisans. Aujourd’hui, les artistes ont (encore) leur mot à dire au centre de l’espace public », çò expliquèt Philippe Saurel, conse de la Vila de Montpelhièr e President de Montpelhièr Mediterranèa Metropòli al moment de sa conferéncia de premsa del 30 de novembre qu’anoncièt la programacion de 2017 de La Panacèa.
Dobèrta al mes de junh de 2013 dins l’ancian collègi reial de medecina adobat per la Vila, La Panacèa es primièr un luòc de cultura contemporanèa que s’i rescontran la produccion, l’experimentacion e la mòstra, mai que mai vodadas a las arts en emergéncia. Desempuèi febrièr de 2016, Nicolas Bourriaud assegura sa direccion e aquela del futur Centre de las arts contemporanèas, lo MoCo : una oportunitat de dessenhar un ensemble complementar, inedit, que mèscla mantuns luòcs e sens colleccion permanenta.
A partir de 2017, explòra la diversitat de la creacion artistica, que dessenha un musèu de las tendéncias actualas de la creacion, un atlàs de las sensibilitats contemporanèas. « Cette programmation fragmentée reflète et magnifie l’architecture de La Panacée, composée de salles distinctes reliées par un long déambulatoire, s’adaptant ainsi au parcours du visiteur », çò precisa lo director.
Quand David Lynch inspira La Panacèa
Tornar a Mulholland Drive, la primièra mòstra principala de La Panacèa, començarà lo 27 de genièr e s’acabarà lo 23 d’abril de 2017. Constituís una pantaissada liurament inspirada de l’òbra cinematografica de David Lynch : una traduccion dins un espaci de mòstra jos la forma d’un ensag visual, a l’ora que lo cineasta torna darrièr la camèra per rodar la seguida de la seria Twin Peaks.
La mòstra abòrda aital lo filme culte del realizator american, Mulholland Drive (2001) coma matèria primièra e sèrva de motius, per fin de revelar una tendéncia emergenta de las arts contemporanèas : lo “minimalisme fantastic”.
Tala Madani e Interims
Tala Madani e Interims completaràn lo primièr cicle de mòstra del 27 de genièr al 23 d’abril de 2017. Es la primièira mòstra personala en França de l’artista iraniana nascuda en 1981, Tala Madani.
Sas pinturas e sos filmes d’animacions explòran, amb un brave umor, los repòrts de poder : un teatre de la cruseltat tintat d’Orient, que met en escèna la masculinitat d’un biais burlèsc.
La mòstra Interims bota en avant los artistas que prenon lo mond del trabalh coma material.
Emai... John Bock e Interstellar del 20 de mai al 27 d’agost de 2017
Primièra mòstra en França, dins un centre de las arts, d’un dels artistas alemands mai bèls de sa generacion.
John Bock, nascut en 1965, se situa dins la dralha dels artistas-bricolejaires de las annadas 1960. Amb d’elements domestics e banals, Bock elabòra d’escalpraduras e de filmes que donan una dimension epica a la vida vidanta, amb un umor absurd e una inventivitat sens limits.
La mòstra Interstellar recampa d’artistas que interrògan l’infiniment bèl e lo silenci de las estèlas.
A la descobèrta de Jacques Charlier e Sâadane Afif en octòbre de 2017
Jacques Charlier, un dels mai bèls artistas conceptuals europèus de las annadas 1960, que l’umor apareis de longa tan desvariant uèi, a utilizat emai de documents professionals que la musica punk, per crear una òbra inclassificabla, que deu tant a Magritte e al surealisme bèlga coma a las arts conceptualas americanas.
Sâadane Afif, nascut en 1970, es considerat coma un dels artistas franceses de sa generacion mai talentós. Laurejat del prèmi Marcèl Duchamp 2009 e del prèmi Meurice 2015, practica un art de la traduccion. Mèscla las frontièras de las arts, creator d’una estetica de la collaboracion, Afif interròga d’un biais ludic la question de l’unicitat de l’òbra.
