verd-paradis-1-max-roqueta Lo tèxt çai jos es extrach de la plaqueta de presentacion de la mòstra : Max Roqueta, la libertat de l’imaginari, que se debanèt del 4 de decembre de 2014 al 28 febrièr de 2015 a la mediatèca centrala d’aglomeracion Emile Zola a Montpelhièr.

Verd Paradís - Resson au vèrs de Baudelaire : « le vert paradis des amours enfantines », Verd Paradís rementa lo paradís perdut de l'enfança.

Roland Pécout escriu en 1993 : « L'Eden perdut que sa languison esclaira las pròsas de Verd Paradís, aquò's lo parangon de l'oasís. Lo desèrt es aimat per çò que rescond las fònts : coma la garriga espinosa amaga sos sorgents, coma la secada de Miègjorn conten al bèl mitan son grífol, coma la vida apara son mistèri, e la sòm, los sòmis... » E presenta Max Roqueta coma un « chaman dau País das Fònts », un passant que s'encamina dins de païsatges ben reals que son atanben de sasons de l'imaginari.

Lo 28 d'abriu de 1933, Max Roqueta escriu a Enric Frère que vòl « escriure una seguida de pichòts capítols (en lenga d'òc tot segur) onte parlarai de l'èrba (subjècte que me ten au còr), de la polsa, de las pèiras, de la palha d'agost e dau cèl que los uòlhs lo bevon entre que de tot lo còrs espandit, òm s'apièja a la tèrra fresca coma a un mur ». En 1934, pareis dins OC un raconte en pròsa : Secret de l'èrba, primièr tèxt de Verd Paradís « L'èrba èra nòstra companha. Viviam sempre mesclats a sa frescor, amics de la vida umila que rescond [...]. »

L'edicion de Verd Paradís, en 1961, es un eveniment literari vertadièr. Verd Paradís II e III son editats pas qu'en 1974 e 1986.

En 1980, la revirada francesa de Verd Paradís I e II d'Alem Surre-Garcia es publicada a las Éditions du Chemin vert. Aquela adaptacion conois una capitada nacionala e lo libre es revirat en allemand, american, castilhan, neerlandés, catalan, bulgar.

Fin finala, i aurà 7 volums en occitan (5 dins la revirada francesa) de Verd Paradís :

  • Verd Paradís I (1961),
  • Verd Paradís II (1974),
  • Lo Grand Teatre de Dieu (1986),
  • L'Uòlh dau cat (1987),
  • Las Canas de Midàs (1990),
  • Lo Corbatàs Roge (2003),.
  • Lo Libre de Sara (2008).

Segon Robèrt Lafont, aquela òbra es « una canta per la solesa dels èstres e dau mond ».


Tròces de vida - Sèrgi Gairal

Tròces de vida de Sèrgi Gairal Es sortit a la fin de l'an 2021 a las edicions del Grelh Roergàs lo libre Tròces de vida de Sèrgi Gairal. Aquò's lo vinten obratge de l'autor.

Après una tièira de romans de tèmas variats, tot en occitan o bilingües, après la revirada de Dòn Quichòt (tròces causits) e dels Entremeses de Cervantes, après un recuèlh de mots crosats, un recuèlh d’istorietas, nos ofrís aicí, un ramelet de quaranta tèxtes, de remembres, d’anecdòtas, de testimoniatges, de scènas e situacions divèrsas, recentas o ancianas, comunas o excepcionalas, realas o somiadas, aürosas o malaürosas, una granda varietat de tèmas, lo rebat de nòstra vida de dròlles, de joves, d’adultes e de vièlhs.

Entre francisation et démarcation - Mercedes Banegas Saorin e Jean Sibille (eds.)

L'editor L'Harmattan publiquèt al mes de decembre de 2020 lo libre Entre francisation et démarcation.

L'obratge de 234 paginas publicat jos la direcion de Mercedes Banegas Saorin e Jean Sibille presenta una seria d'estudis sus los usatges eretats e renaissentistes de las lengas minorizadas del territòri francés.

Los autors se questionan suls mejans de transmission d'aquelas lengas sul territòri francés.

Nòu contes de Nadal d'endacòm mai

Nòu contes En 2014 l'IEO de Tarn publicava lo libre Nòu contes de Nadal d'endacòm mai.

Lo recuèlh de mai de 170 paginas recampa de tèxtes d'Andersen, Deledda, Dostoièvski, Grimm, Lagerlöf o encara Oscar Wilde. Son estats traduches en occitan par Alina Bugarèl, Sèrgi Gairal e Bernat Vernhièra.

Segon los traductors aqueste recuèlh es nascut de l’idèa d’aclimatar als païses occitans de contes de Nadal venguts d’endacòm mai. Contes de diferentas lengas e culturas, d’autors d’auçada internacionala, dont doas femnas de letras, prèmi Nobèl de literatura.