A l'ombra d'un manguièr

a-l-ombra-d-un-manguier-chaire L'Institut d'Estudis Occitans d'Aude ven de publicar dins la collection Vendémia lo libre : A l'ombra d'un manguièr d'Aurelian de Chaire (56 paginas, format A4).

Lo libre conten las 23 cronicas que Aurelian de Chaire escribèt pendent los sièis meses que passèt en 2014 al Senegal a cò dels païsans de Casamança, per un projècte de solidaritat e de cooperacion agricòla.

Abòrda en lenga nòstra mai d'un tèma : l'agricultura locala, lo pes de la mondializacion, la cooperacion internacionala, la colonizacion, l'educacion, las lengas, los rites, los jòcs e espòrts, las fèstas, la cosina...

« Aquel viatge foguèt la descobèrta d'una cultura diferenta e dels travèrses de la globalizacion qu'en çò nòstre coma endacòm mai capitan de desvalorar los pòbles païsans. A l'ombra d'un manguièr senegalés, posquèri apreciar un biais de viure respectuós de la natura e fòrça uman. » ço ditz l'autor.

A aquestas cronicas s'ajustan de documents :

  • lo raconte d'una vida de païsan ;
  • la recèpta del Yassà-Polet ;
  • una part lingüistica originala : un lexic occitan-pul, de provèrbis e de poèmas...

Per comandar lo libre A l'ombra d'un manguièr escriure a IEO-Aude BP 105, 11022 Carcassona Cedex, prètz : 10 € + 2,50 € pel mandadís [ligam]

Tanben de legir :

  • la critica de Mela sul blòg Ma vida amb ieu [aquí]
  • e aquela de Sèrgi Viaule sul Jornalet [aquí]
 

Femnas de Josí Guilhòt

m-femnas Femnas de Josí Guilhòt (Ostal del libre, 2009).

"Un vintenat de novèlas contemporanèas en occitan d’Auvernha. Los personatges ? Dròllas e femnas de tots atges, de las annadas 1900 dusca a uèi (o pas luènh dins l’avenir) ; bugadièra, paisana, garda-barrièra, obrièra, comerciala o escolana, viscan dins la montanha tiernesa, la Limanha o en vila.

Pecics de mièg-sègle - Robèrt Lafont

Pecics de mièg-sègle de Robèrt Lafont sortiguèt en 2000 a las edicion Fédérop.

L'autor tornava aicí sus las accions occitanistas de la fin del sègle passat que ne foguèt un dels actors màger.

Aquí çò que ne disiá : « E se demandatz qué ven far aquí la lenga occitana, vos dirai que, coma ela servís a remetre Occitània a l’endrech, a produire son istòria dins son espaci, ela servís tanplan a totes los que i demòran a se metre dins lors aises culturals e dins lor dignitat civica. Es una esplanada, es pas una fortalesa.

Sèt pans - Leon Còrdas

sets-pans Sèt pans, un libre de Leon Còrdas (IEO Edicions, 1977).

Extrach pagina 121 : "A la darrièra bocada lo gojat escorreguèt son veire e sortiguèt en disent qu'aviá quicòm a faire al tractor.

"I aviá benlèu quicòm a faire que levèt lo capòt, furguèt dins la caissa de las claus, ne prenguèt una, puèi çaganhèt lo motor. Mas qué que faguèsse sa pensada èra, d'aquel moment, a vint lègas d'aquí - sa pensada embrumassida e esmeravilhada a l'encòp, coma aquelis matins d'estiu ont corrís una nèbla bassa que seguís lo clòt de la comba e passa prim los rais de lum a travèrs son sedaç magic."