Una critica de Jòrdi-Andrieu Kercorb publicada en 1969 dins la revista Viure numèro 17.

Dominique Paladilhe, Les grandes heures cathares (Librairie Académique Perrin), Paris, 1969

Aquel libre valdriá pas que ne parlèssem foguèsse pas tan bèlament escampilhat. L'ai vist un pauc pertot en librariá, dins sa presentacion eleganta e amb son títol plan comercial que tira l'uèlh.

Títol qu'es una engana. Vos atendètz al laus dels que cremèron suls lenhièrs ? Es pas brica aquò, mas just lo contrari. Lo Paladilhe aima pas los catars... o sonque quora son plan cuèits.

Los que voldrián una relacion onèsta dels eveniments que prautiguèron nòstre pòble la trobaràn pas aquí. L'interès del libre es puslèu, direm, psicologic.

L'autor es un torista parisenc que fa romivatge sus las piadas de Montfòrt. E lo raconte de sa passejada a lo meriti de nos fornir l'illustracion d'una mentalitat tipicament franchimanda. Esperit estequit, pastat de prejutjats de tota mena e dobtant pas jamai de se, cada nom, cada pèira li remembra los braves Crosats que daissèron la doça França per venir, dins aqueste país de sèrras peladas e de solelh abrasugant, ajudar a morir de mond que, dins lo fons, demandavan pas qu'aquò.

Çò que sembla susprene e contrariar nòstre pelegrin es qu'aquelas gents ajan pas presat coma cal un tan grand devoament. Quand los de l'Ubac s'acampavan devant una vila o un castèl, cada còp aqueles ingrats li venián cercar bregas !

Atal se passèt per exemple a Besièrs. Los besierencs d'aquel temps èran « des fanfarons », coma los de uèi (sic). Sortiguèron per atacar. Los provocators foguèron castigats coma se meritavan. L'autor, aquí, regateja un pauc sul nombre de las victimas. Mas enfin, dètz, quinze mile mòrts, qu'es aquò al respièch dels massacres qu'avèm coneguts i a gaire ? (p. 32). Puèi, çò qu'adòba tot, es qu'aquel mond descendián d'aragoneses que son passat èra pas polit polit...

Lo Paladilhe, que, tot camin fasent, nos ten al corrent de sos actes e de sas pensadas coma tanben del temps que fa, confessa que l'evocacion d'aquel chapladís li a pas quitat l'apetís – seriá damatge ! – e se beu, nos ditz, un bon còp de vin del país « à la belle teinte sanglante ». (Santat, Paladilhe ! e grand ben te faga !).

A Menèrba, a Tèrmes, a Cabaret, a Murèth pertot, o gaireben, los valents son d'un costat e los ganèls de l'autre. Qualques signes del cèl sotalinhan ençai enlai la mission divenca dels franceses...

Darrèr una erudicion sortida del « Guide blau », de l'index de la Cançon, del Larousse e de qué sabi mai, una prigonda desconeissença de la civilizacion medievala e del sens dels eveniments.

Òm mancarà pas de s'estonar qu'un ostal d'edicion seriós aja publicat aquel obratge que formigueja d'errors, de falsas interpretacions, de necitges e de colhonitges.

Les grandes heures cathares donarà bona consciéncia als que vòlon servar un image idealizat de França coma als darrièrs discípols de l'Inquisicion... Es benlèu sa rason d'èsser.

Jòrdi-Andrieu Kercorb

Sorsa : revista Viure numèro 17, 1969.

Les grandes heures cathares - Dominique Paladilhe - 1969


Ives Roqueta sus Frederic Mistral

Tresor

Un article de Ives Roqueta (junh de 1998). Sorsa : Lo Lugarn numèro 86/87, 2004.

Montpelhièr : l'arpa del Senhor Guilhèm

En març de 2018 dins sa revista mesadièra la vila de Montpelhièr comunicava en occitan.

Los Païses Baltics son desconectats dels malhums electrics rus e bielorús

Electricitat, pilònes

Lo dimenge 9 de febrièr de 2025 son estats desconectats dels malhums electrics rus e bielorús los tres Estats Baltics, Estònia, Letònia e Lituània.

Sèrgi Viaule : critica del libre 'Lo mistèri de la Montanha Negra'

Lo mistèri de la Montanha Negra

En novembre de 2012 sul webzine Jornalet Sèrgi Viaule presentava lo libre de Cristina Clairmont Lo mistèri de la Montanha Negra.

Sul libre 'Déodat Roché « le Tisserand des Catharisme »'

Déodat Roché « le Tisserand des Catharisme »

Sul libre de Jean-Philippe Audouy Déodat Roché « le Tisserand des Catharisme » una critica de Sèrgi Viaule.