Lo 27 de genièr de 2018 se debanèt a Montpelhièr una jornada d'estudis ReDoc-LLACS.
Portava sus la colleccion « Messatges » de l'IEO (1945-1960).
La comunicacion de Yan Lespoux èra dedicada al numèro manifèst de la revista Oc. Numèro triple per la annadas 1946, 1947 e 1948. Aquela comunicacion es estada publicada sul site Occitanica.
Extrach de la conclusion (pagina 7) :
« Çò que fin finala apareis a la lectura d’aquel numèro manifèst d’OC, es l’evidenta volontat de Felix Castan de plaçar l’occitanisme dins una dinamica : lo títol de l’article de Girard Reflexions dins lo sens de la vita o ven afortir, tant coma l’article d’Elèna Cabanes sus l’ensenhament e la causida de tèxtes literaris que, per la màger part, exprimisson una vertadièra volontat de viure.
« Tant evidenta es la volontat de plaçar aquesta renaissença dins un grand movement milenar, dels trobadors fins a la generacion dels Castan, Lafont, Cabanes, Pèire Lagarde, Manciet, Carrièras, etc. Corollari d’aquesta posicion : Mistral es pas qu’una etapa – importanta qu’importanta, mas una etapa ça que la – dins aquesta istòria. E la nòva generacion occitanista n’es una autra qu’espèra rendre son vam e sa plaça a la literatura d’òc mentre que lo Felibritge provençal e los mistralencs a la Sully-André Peyre an pas consciéncia, d’aver perdut lo sens de l’istòria e de s’enfangar dins una ideologia despassada mas que contunha de senhorejar a l’Est de Ròse. D’aquí las atacas nombrosas contra l’esperit felibrenc tot al long d’aquel numèro. Òm dintra dins una batèsta ideologica qu’es luènh d’èsser acabada.
« Se sentís dins aquel numèro manifèst que Castan cèrca de relançar una dinamica mai que de ne crear una nòva. Inscriu son accion dins l’istòria de la cultura occitana e cèrca de ne faire gisclar la sieuna esséncia intrinsèca. Dins tot aquò, OC, coma l’IEO dins son ensems, e la colleccion « Messatges » tanben, doncas, es l’expression d’aquesta vida, mena d’avatar d’una cultura d’òc tostemps en movement dempuèi de sègles, portada pel mond de l’Institut mas que, a l’encòp, los despassa per sa podença de vida coma o ditz en substància Castan dins una letra a Robèrt Lafont ont evòca lo fait que Lafont del costat de Montpelhièr e el, vèrs Tolosa, an pas forçadament la meteissa concepcion de l’accion de menar :
« L’òrdre de prioritat per nosautres dos es inverse. Vesi los acamps annals coma un luòc de porgidas antiteticas : la vida de l’organisme giscla istoricament, dins lo temps, d’annada en annada d’aquelas contradiccions estaticas. L’Institut es mai que mai una istòria, plan mai qu’una estructura o qu’un plan d’accion. E sèrva sa cara cambiadissa e estrambordanta.
« Voldriai que sentigan un jorn que sèm l’òbra cadun de l’IEO e non pas l’IEO nòstra òbra... »
Lo tèxt complet se pòt legir sul site Occitanica [aquí]