Sus Federico Garcia Lorca un article de Marie-France Fourcadier dins la revista Canta Grelh (108 - Junh de 2016)

¡ Ay ! Federico García,
llama a la Guardia Civil !

... mas respondèron los fusilhs...

Aquel marrit jorn d'agost de 1936 se calèt un rossinhòl andalós. Aviá 38 ans. Aquò fa 80 ans que s'escantiguèt la lutz qu'esclairava la poesia, lo teatre. La luna marrida emportèt l'estela que brilhava al cèl del mond de las arts. Es estat traït, e mòrt, l'an tuat, l'an assassinat coma un bandit, un volur ; daissèron son còrs dins un avenc, pas luènh de sa vila, Granada, al ras d'una font. Aynadamar, la Font de las Lagremas...

Èra un parpalhòl que s'amusava a contar sos vèrses ; agachava lo bestial, que l'aimava autant saique coma aimava los òmes : los negres que ne parlèt dins son Poeta en Nueva York ont èra anat, los caracos que cantèt dins son Romancero Gitano. Èra l'amic de totes : Dalí, Buñuel, Alberti, Ignacio lo torero... e maite... emai Luis Rosales, l'amic poèta que sa familha èra de l'autre band...

Aquel òme èra melancolic ; èra tanben un jove risolièr qu'aimava rire amb sos amic, jogar de musica amb M. de Falla. Volguèt far conèisser al pòble la cultura, sa cultura : montèt un teatre que se passejava per tota l'Espanha, La Barraca.

Antonio Machado, l'autre grand poèta espanhòl que venguèt morir a Collioure, en 1939, li faguèt un "ataüc" remirable : "EI crime fue en Granada, su Granada", que lo poèta occitan Robèrt Allan revirèt aital : "Fuguèt lo crime dins Granada, Que lo sachètz ! Paura Granada ! Sa Granada !"

Un autre occitan de tria, Max Rouquette e encara un autre, Roland Pécout, revirèron d'òbra de Lorca... L'influéncia lorquiana, benlèu un pauc resconduda, s'ausís dins d'autres poètas occitans, dins la lenga nòstra que, coma l'òme, foguèt e contunha d'èsser matrassada pels poders...

Sa votz es pas estada estofada completament... Encara canta lo paure rossinhòl.

Marie-France Fourcadier