La plega IEO de 2022 es disponibla. Sièis libres son estats editats : quatre creacions e doas traduccions.
*
→ Cronicas del diluvi de Florian Vernet (recuèlh de nòvas, 192 paginas).
Aquelas cronicas son vint-e-sièis nòvas sul baujum ordinari. Un mond de winners pretenduts,
e de losers, de mitologias e de miratges, de victimas de totas las violéncias, consentas e contentas
de lor astrada, totes patetics a arpatejar sus fons d’univèrs que se desmarga e de còps, coma un
miracle immeritat, de moments de gràcia pura.
Après qualques romans descabestrats (La nau dels fòls, Cachavièlh psicomotritz, Metaf(r)iccions a Collisioncity), Florian Vernet torna a de formas cortas. Son darrièr recuèlh de nòvas es Vidas e engranatges paregut en 2004. Un dels melhors dins lo genre ; foguèt tornarmai editat per IEO Edicion en 2020.
*
→ Figuras impausadas de Sèrgi Viaule (recuèlh de nòvas, 192 paginas).
Per caduna de las nòvas propausadas dins aquel libre Sèrgi Viaule s'impausèt volontariament una
constrencha : començar e acabar cada tèxt per la meteissa frasa, a l’encòp incipit e excipit.
Concebre aquel recuèlh un bocin trucaluna li venguèt coma una inspiracion inesperada al moment
del primièr confinhament sanitari de la prima de 2020. Coma qué, d’un mal se pòt
– benlèu – tirar un ben.
Abituat a aquel tipe d'escritura Sèrgi Viaule publiquèt en 2021, Dança amb los voltres ; en 2017, Una ponhada de clavèls ; e, en 2014, Fotuda planeta !. Aquò's son quatren recuèlh de nòvas en mens de dètz ans.
Publica tanben de roman coma Atal Fasèm publicat a cò de IEO Edicions en 2018, o de policèrs coma Pas de panica a Sant-Perdols que sortiguèt en 2022 o Na Balfet (2012).
Sèrgi Viaule publica tanben regularament de racontes de viatges : Barrutlada en Irlanda e en Galla (2014), Jornal d'un Jaquet (2021), e de traduccions : Bilbon lo Hòbbit o un anar tornar (2018), Esclarmonda de Perelha (2020).
*
→ Rendetz-vos au cementeri de Joan Ganhaire (roman policièr, 174 paginas).
Un aventura de mai del comissari Darnauguilhem. Mandat en mission especiala per la jutja d’instruccion Rosalina Lavernha, Alexandre Darnauguilhem deu aqueste còp quitar son comissariat de Maraval per segre las piadas d’Antòni Klemeniúk, dich lo Polak, recentament liberat après vint ans de preson per l’ataca d’un forgon blindat clafit de belòias. Objectiu tornar trobar lo tresaur.
Dins son enquèsta, va crosar lo camin del comte Gaëtan Caüsac daus Ombradors, ancian comissari e enquestaire privat per un rendètz-vos... al cementèri.
*
→ Lo Papagai president de Tederic Quatre (roman, 104 paginas)
Lo Kevin e lo Jaufre, los dus conselhèrs « comunicacion » deu president de
la Republica Manuel Cercací, qu’esperan a la pòrta deu bureu de l’Elisèu. Puish un tarabast,
ua rambalhassa, un crit indeterminat, un brut eishord e en seguir... lo silenci. Dens lo
burèu presidenciau : pas degun ! O mèilèu pas nat este uman ! Pr’amor, ajocat
sus l’esplena deu cadièrau deu capdau – lo Manual Cercací –, au som donc deu tròne de la Republica,
un ausèth pintrat que’us gaitava deu son uelh arrond... un papagai. Qu’es aquèth papagai ?
On n’es passat lo president ? E la reeleccion que se prepara !
*
→ La Tanta Julia e l’escrivassièr de Mario Vargas Llosa (traduccion, roman, 424 paginas).
La traduccion occitana es de Joachim Blasco.
Quand, en 1977, pareis La Tia Julia y l’escribidor, Mario Vargas Llosa es un romancièr reconegut del « boom » de la literatura latinoamericana, aitant coma Gabriel García Márquez o Juan Rulfo. Tant val dire qu’aquesta novèla òbra èra esperada del public. Al delà d'una simpla ficcion e dels ressòrts d’una simpla intriga amorosa l’autor desvela, a travèrs lo personatge de l’escrivassièr, qualques claus de sa pròpria construccion coma escrivan.
Mario Vargas Llosa reçaupèt lo prèmi Nobel de literatura en 2010.
*
→ Lo Rapinaire de Francisco de Quevedo (roman, 200 paginas).
Francisco de Quevedo y Villegas (1580-1645) es un dels escrivans mai importants del
sègle XVII espanhòl e, amb Cervantes, lo mai conegut. Desplega sos talents a l’epòca
del barròc trionfant a travèrs la poesia e d’escrits politics e satirics.
Lo Rapinaire es son òbra mai coneguda. Un pauc informala, mas d’una truculéncia geniala, travèrsa los sègles per nos porgir un retrach sens concessions, encara que prudent, dels vicis de son sègle. Es per aquò que las primièras edicions se faguèron fòra lo reialme de Castelha ont l’Inquisicion impausava sa lei.
*
Joachim Blasco propausèt recentament als lectors en occitan tres autras traduccions :
- Novèlas exemplaras de Miguel de Cervantes ;
- Lo Mandarin de José Maria Eça de Queiroz ;
- Sant Manuel lo Bon, Martir de Miguèl de Unamono.
