Dins la revista Vida Nòstra numèro 4 espelida en 1971 Robèrt Lafont tornava sus l'òbra d'Ives Roqueta. Analisava aquí amb clarvesença e justèssa, lo rapòrt de l'escrivan a un país, son país : Roergue.

Roergue e Ives Roqueta : la distància d'èsser

Totes los contaires roergats se semblan per una donada d'enrasigament. An viscut, Bodon comprés, dins una comunitat plan bastida d'òmes e plan unida de lengatge, un langatge complèt, que ditz tota la vida.

Tant i a que la comunitat dels escrivans es tenguda per una part de la comunitat roergata tota : aital Molin conta son existéncia felibrenca en termes roergats, parièr coma conta lo viure dels òmes de sa tèrra.

Bodon encara sortís pas jamai de son Roergue amb un agach de contaire e mai aquel agach anèsse cubar l'espandida del drama de l'òme modèrne, de l'òme planetari. L'Auvèrnha del Libre dels Grands Jorns es pas alunchada fòrça de Roergue, geograficament, socialament, tematicament.

L'òbra d'Ives Roqueta es una òbra del desrasigament. Es, o puslèu se vòl, lingüisticament roergata, mas se desplega en defòra de Roergue : i a pas grand causa de roergat dins La Paciéncia, pas res dins Made in France. S'enfronta a de problèmas del mond modèrne viscuts dins de vilas (Seta, Montpelhièr, Besièrs) en país bassòl o luènh d'Occitània (Mèrda a Vauban). Sa fòrça craïnanta, son estrifament entre rire, ràbia e plors, aquò's fach de tota una modernitat que segur se seriá pas sentida d'aquela manièra, foguèsse estada viscuda a Camarés.

Camarés es lo luòc d'un temps d'enfança qu'es pas tota l'enfança, d'un temps de benaisança rara, de qualques ans, ailamont tocant l'estatura del papeta e l'estatura tan granda coma mitica d'Estòqui.

Camarés es l'endrech ont tot es en plaça, los òmes, lo lengatge.

Es un endrech arcadic, un paradís d'enfança coma tantes n'avèm en literatura d'òc. Mas la novetat d'aquel libre (Lo Poeta es una Vaca) es de metre de longa Roergue al contacte d'un autre mond lo de Seta ; lo mond de la patz e dels òmes de patz al contacte del mond de guèrra e dels jovents espelhats de desvari. D'aquí que i a pas ges de complasença al mite. I a un èsser a tròces. E lo trocejament es dich dins una lenga recompausada : aquela « lenga dins la boca » que fa lo natural de las primièras paginas del raconte.

Se vei plan que per Roqueta, Roergue es un problèma vital : lo d'èsser de son país, amb los òmes de son país, e de tornar far lo mond en s'enfonsant dins lo país. La solucion la tròbi pas dins los racontes. Es dins Roergue si ! dins un projecte a l'encòp poetic e politic : una conquista.

Ives Roqueta pòrta a Roergue, aquí, la dimension d'actualitat qu'a ganhada endacòm mai. Çò que vòl generalament dire qu'Occitània a de besonh de Roergue coma d'una resèrva d'identitat, e que Roergue a de besonh d'Occitània per intrar en lucha d'existéncia. Roqueta es plan de son temps : son temps s'escriu dins son òbra plan personala e pr'aquò faula d'occitanitat modèrna.

Robèrt Lafont


Vidèo : entrevista de Maria-Joana Verny

M.-J. Verny

L'entrevista de Maria-Joana Verny (FELCO) per Marius Blenet (França 3). Genièr de 2017.

Los mots de milhau

En 2015 sortissiá lo libre de Martine e Jacques Astor, Los mots de Millau.

Tolosa : centre d'excelléncia de l'OTAN dedicat a l'espaci

Espaci

Al mes de julhet de 2023 se dubriguèt a Tolosa un centre d'excelléncia de l'OTAN dedicat a l'espaci.

Loís Alibèrt : Renaissença catalana e Renaissença occitana (1933)

Loís Alibèrt e Pompeu Fabra en 1933

Un tèxt de Loís Alibert publicat dins la revista Oc numèro 10-11 de 1933.

Punt de vista d'Ives Roqueta sus l'occitanisme (1965)

La revista Viure en 1965 interrogava los actors de l'occitanisme del temps. Aquí lo testimoniatge d'Ives Roqueta.