IEO : lo president ven de cambiar. Pèire Brechet (a esquèrra sus la fòto) succedís a David Grosclaude demissionari.

Pèire Brechet sus l'IEO : "Pèrdi pas de vista que nos fau, tèsta aquí, obtenir una politica publica per la lenga occitana, èstre un operator lingüistic e cultural e sempre una fòrça de proposicion". Sorsa La Setmana no 767.

La generalitat de Catalonha ven de publicar 4 estudis sus l'Aranés e l'Occitan general, lo tèxt se pòt telecargar aicí.

Aquí çai jos un extrach de l'estudi de Patrici Pojada ont l'autor torna sus la plaça de l'aranés dins lo domèni occitan (pagina 7) :

Cronica occitana Al Canton (Jornal del conselh general d'Avairon, Mai de 2010).

Teatre occitan

La tradicion teatrala en Roergue data pas de duèi. La literatura occitana del sègle XV es mai que mai representada pels mistèris roergasses que se jogavan sus las plaças de las glèisas. A-n-aquela tradicion, cal apondre la del teatre païsan reviscolat o representat per Henri Mouly, Auguste Benazet e maites. Aquel teatre es estat jogat de longa per de tropas d’amators coma Los Faisselièrs, Los Rascalons, Las Z’igas, La Companhiá del Comtal...

2010-05-20 : lo parlament de catalonha aprova una resolucion de supòrt a l'emplec de l'occitan sul seu territòri [ligam]

Pau-Loís Granier - òbra poetica occitana (las edicions dau camin de Sent Jaume 2001) - article de Felip Gardy - revista Oc ivèrn de 2002 :

Bèla idèa que reeditar l'ensems de l'òbra poetica de Pau-Loís Granier (que signava Grenier e qu'es benlèu mièlhs conegut sota aqueu nom), poèta occitan discret de la primiera mitat dau sègle XX.

Concors literari, Lo Bornat dau Perigòrd :

"Per sa 91ema felibrejada, lo Bornat organiza son concors literari annadier emb l'ajuda de l'Institut Eugene Le Roy.

• Poesia emb per tema l'abelha e lo gost (maxi 100 vers).
• Pròsa : conte, novela o raconte, eissai o roman.
• Teatre : peça en un acte.
• Revirada en occitan d'òbras en lenga francesa o estrangiera.
• Chançon : texte e musica.

A - Joan Bodon - Tr’òc n°2 - Febrièr de 1991

“Sem los òmes sens patria
Que parlam la lenga d’òc”

Au contrari de la cultura socialisada (que trusts e mèdias ne’n fan la valor mercanda), la cultura d’òc es facha ren que de destins personaus, que la valor (non mercanda) dei creators ten qu’a l’acuelh dei militants. Ges de destin tipe. Mai d’unei fan chifrar, quora devenon, ai dos sens, simbèus.

Ensenhament de l'occitan en Dordonha, Martial Peyrouny comunica :

"Veiqui l'adreça dau blòg farjat a la lesta onte vau botar tot çò que concerna la baralha menada per l'ensenhament de l'occitan en Dordonha e Aquitània ad aquesta moment. Entau tot lo monde serà entresenhat. Li son las intervencions daus nòstres elegits nacionaus e locaus, mas tanben las daus associatius e sindicats. Afar de segre donc.

"Amistats, Martial."

Per legir lo blòg [clicar]

Un tèxt de Fèlix-Marcèl Castan : Las errors del bilingüisme (1948, Argumentari, IEO Edicion, pagina 117).

Bilingüisme consequent, lo que fa de doas lenguas dos instruments : e en conformitat amb l'engenh de doas tradicions literària... L'engenh d'un pòple es quicòm de pro escur per l'establir, e benlèu de bufèc : mas l'engenh d'una tradicion literària clau dins una intuïcion clara e immediata. La continuitat d'una tradicion trai son evidéncia de cap de postulat, per que aparten a l'òrdre de la creacion : non pas una donada mistica, mas una conquista progressiva.

La Revolucion e la Fèsta, un tèxt de Joan Larzac (Lectura politica de la bíblia, IEO Edicion, 1973, extrach, pagina 163).

La fèsta aurà mes de temps per se far reconóisser coma una fòrça politica. Ara es fach. Mai de 1968 foguèt una grand fèsta : sa carga de futur ten per una bona part dins son biais de liberacion joiosa, e per una part benlèu mai granda encara, dins sa tòca de liberacion de la jòia.

Discors de M. Koïchiro Matsuura director General de l'UNESCO - Jornada internacionala de la lenga maire - 21 febrier de 2009.

A conclusion di dotze mes dediats a l'An internacional de las lengas, aquesta novèla edicion de la jornaa internacionala de la lenga maire dal 21 de febrier 2009 permet d'entraïnar una novèla fasa de reflexion e de bilanç.

Declaracion universala dels dreches de l'òme

Preambul

Considerant que de reconéisser la dignitat inerenta a totes los membres de la familha umana e lors dreches egals e inalienables constituís lo fondament de la libertat, de la justícia e de la patz dins lo mond,

Assaber de Rajòls d'Antan d'Enric Mouly - Edicion Carrère - 1930 - Grafia modernizada :

Avant d'anar pus luènh, amics, escotaz-me ! Qu'apuèi me vengèsses pas cercar guirguils e dire que vos ai pas avertits.

Sètz de loials Roergats que se carran, lo ser, de passar un moment amb un libre del terrador. Aimatz nòstra lenga saborosa. Va plan. L'aimi ieu atanben e farà pas missant nos entendre. Aquò's su(i)vant. Parlar e escriure aquò fa dos. Quand nos trobarem, sabi, fetivament, que nos comprendrem sans maganha. Mès aicí i a una autra question !

Films occitans o films en occitan ? Un article de Crestian Sourri - Mesclum - 2004 - p155

A la començança, es de bòn remembrar que lo Seten Art nasquèt dins l'espaci occitan, en 1895, ambé la celèbra  "Arribada dau trin a la gara de La Ciutat", dei fraires Lumière. Mai èra pas possible d'ausir la lenga occitana dins lo cinemà mut !

André Laude - òbra poetica - article de Gui Matieu - revista Òc - prima de 2009

Leis Editions de la Différence, que fan dempuèi ben de temps de gròs esfòrç per espandir la poesia – i’a, per aquò, que de se sovenir de la remirabla colleccion "Orphée" que publiquèt en edicions bilengas mai de dos cent poètas dau monde entier- vèn de publicar l’òbra poetica d’Andrieu Laude*. S’agís de la reedicion dei recuelhs qu’aviá publicats. Aquò fai un libràs de mai de 700 paginas, que dedins li podèm retrobar  "Occitanie : premier cahier de revendications" que pareiguèt en 1972 en cò de P. J. Oswald.

Per ne saupre mai sus Robèrt Lafont aquí una presentacion que nos balha lo CIRDOC :

"Es lo jorn de la Sant Joan, lo dimècres 24 de junh, que Robèrt Lafont es partit. Una data que vei treslusir fuòcs bèls per una nuèch corteta, pròcha de la data simbolica del solstici d'estiu. Nascut a Nimes lo 16 de març de 1923, aquela cara bèla de l'istòria europenca del sègle XXen es defuntada a Florença. Entre Occitània o Toscana, ciutadan d'Euròpa e del mond, Robèrt Lafont quitèt pas de s'adreçar al mond tot e d'obrar dins maites domenis. Es un dels mai bèls pensaires del mond occitan contemporanèu."

Podètz legir sa biografia en .pdf [ligam]