L'IEO aprèsta la plega de 2020. Es en soscripcion entrò a la fin del mes d'octobre.
Quatre libres son prevists. Cap d'escrivan novelaris ongan. Tornam trobar Joan Ganhaire, Romieg Jumèu, Florian Vernet e Sèrgi Viaule.
Los quatre libres son al prètz 49 èuros franco de pòrt ! Lo prètz de venda fòra soscripcion serà de 59 èuros sens comptar lo mandadís.
*
Dança amb los voltres de Sèrgi Viaule (284 paginas, 16 èuros) es un recuèlh de nòvas, un genre que presa particularament l'autor. Ja en 2014 sortissiá a cò d'IEO Edicion Fotuda planeta e en 2017 a las Edicions dels Regionalismes Una ponhada de clavèls.
Los vint-e-quatre tèxtes recampats dins Dança amb los voltres, cadun amb sa color pròpria, complètan lo trabalh de novelista de l'autor dins una pròsa a l’encòp poetica e umoristica.
Sèrgi Viaule, que son òbra màger es lo roman Atal fasèm publicat en 2018, escriu dins una lenga rica e naturala ; lenga que s’atissa de tòrcer per fin de li tirar tot son chuc. Nascut en 1950 a La Vaur, en Albigés, quita pas d'escriure dempuèi son adolesciéncia dins totes los genres : d'articles d'opinions, de poesias, de racontes de viatges, de novèlas, de romans, de criticas literarias... Es tanben traductor. En 2020 sortiguèt Esclarmonda de Perelha, martira catara de Raimonda Tricoire en version occitana. Trabalhèt tanben amb Jòrdi Blanc sus la revirada del libre de Carles Puigdemont La crisi catalana, una oportunitat per Euròpa que sortiguèt a cò de Vent Terral en 2020.
*
Florian Vernet amb Metaf(r)iccions a Collisioncity (172 paginas, 15 èuros) coma sovent, s'amusa.
Atencion ! emai o volguèssetz pas creire, dins aquel libre anatz encontrar de tot : un biologista (demoniac) ; un detectiu (facultatiu) ; de Ninjas (aquestes guerrièrs implacables desguisats en caucetas) ; de pensionaris d’un ostal de retirats (sul camin de l’evasion).
E s’aquò ne vira una bombineta antilhesa (inspectritz de polícia) ; un papagai jos acide que se pren per un teleevangelista ; un capitalista ancian legionari afectat d’un complèxe d’Edip de competicion. Un yacht gaireben clandestin dins lo pòrt de Badagòbi ; una sex-tape originala e lo Turbo Brain per metre lo fòc a las estopas.
En clar : tot, pas res, son contrari. Brac : un mond. Que que siá : de legir !
Florian Vernet nasquèt a Besièrs en 1941. Lingüista de formacion foguèt professor d’occitan a l’Universitat Pau Valèri de Montpelhièr abans de prendre sa retirada en 2006. Es membres de l’Acadèmia Occitana-Consistòri del Gai Saber e del conselh lingüistic del Congrès Permanent de la Lenga Occitana.
Lo sieu darrièr roman Cachavièlha psicomotritz sortiguèt en 2018 a cò de IEO Edicion.
*
Romieg Jumèu amb La Granda Timonariá (76 paginas, 13 èuros) torna amb un roman.
Extrach : « La bèla jovencèla ataquèt sensa patetejar. Queta filha estrània ! Que fasiá au servici dau vièlh pirata ? T’avoi qu’a partir d’aqueste jorn la question decessèt plus de me trevar ; siáu segur que n’èra conscienta e qu’èra decidida de ne’n jogar abilament. Lo retrach que me podiáu faire d’ela semblava d’aver una gròssa importança ; sentiáu aquò dins lo jòc dei regards. »
Romieg Jumèu nasquèt a Marselha. Après d’estudis a l’Escòla de las Bèlas Arts e un Prèmi de gravadura e d’estetica, trabalhèt dins la publicitat. A ja publicat Sénher Quau, Cronicas imaginàrias, Pantòri e Embolh a Malamosca dins la colleccion A Tots, e un recuelh de poèmas, E siguèsse una nafra... la lutz.
*
Joan Ganhaire amb Vent de sable (176 paginas, 15 èuros) perseguís dins la via que traça dempuèi d'ans dins l'univèrs del comissari Darnaudguilhèm e de sos amics.
Extrach : « Un niflament furiós e una odor acra de fumada anonciet la ’ribada dau medecin Masdelbòsc, legista plan conegut per son umor macabre e sa propension a prene fuòc tres còps per jorn per causa de cigarretas rosselardas que laissavan tombar lutas e papier mau tuat sus de las chamisas traucadas come per dau pitit plomb tirat a bot tucant. « Merda, mas quo es Rodilha... » Eu tanben l’aimava bien lo vielh trainamisèria que ’viá menat de sab’ pas ente un pilòt de nhòrlas pebradas e vulgaras que lo medecin, a l’ocasion, aimava se far contar per las tornar dire quante, d’astre, era convidat dins lo monde. Despacientat, se doblet per dessús las bandas rossas e rojas e aguet lo mesme geste que Le Goff. « Filh de vessa, l’a pas mancat... » Son uelh, ’bituat a la misèria, aviá tanben conegut de las marcas de violéncia sus la chara desjà naturalament ben pro uflada dau paubre tipe. Deguet pertant esperar que los dos dançaires de claquetas aguessen ’chabat lor recòlta per rentrar sus la scena dau crime. Le Goff se desviret per pas veire las òrras manipulacions que lo medecin s’i liurava, aprep aver desfach lo badalhon.
« Lo pitit Riublandon aviá desjà quauqua idèia sus çò que s’era passat. »
Joan Ganhaire nasquèt a Agen en Òlt e Garona lo 21 de mai de 1941. Après aver seguit sos estudis segondaris a Peireguers estudièt la medecina a Bordèu per s’installar coma mètge en Peirigòrd ont naissèt sa vocacion d’escrivan. Obtenguèt lo Prèmi Jaufre Rudèl en 2001 amb son òbra Lo viatge aquitan. Escriu sas òbras en lemosin.
