Joan Bodon

Joan Bodon

Dins la revista Vida Nòstra numèro 4 espelida en 1971 Pèire Lagarde presentava Joan Bodon.

Joan Bodon entre lo derisòri e la fe

Joan Bodon s'es trobat a la crosada dels camins felibrencs de Roergue e de l'espeliment d'una literatura occitana modèrna, passada la guèrra de 40.

Es lo discípol d'Enric Molin qu'ensaja de tirar la comunitat d'escrivans mai o mens patesejaires d'un enfangament perilhós. Bodon renegará pas jamai lo sieu deute.

Dels Contes del mieu ostal fins al Libre de Catòia l'òbra de Bodon es la mesa al jorn d'aquela donada d'enrasigament que ne'n parla Lafont. Es totjorn Roergue, emai lo personatge se'n ane a Clarmont o a Tolosa.

Enrasigament mas tanben lucha per una denóncia de l'alienacion de l'òme e reflexion amara e desesperada sus la destinada d'Occitània e de la civilizacion occitana que li sembla derisòria e condemnada.

Las doas primièras òbras de Bodon son dins lo dret fial de la tradicion de Roergue : folclòre e gost de la causa contada. Mas ja dins los Contes dels Balssàs nais un fantastic que va noirir mai o mens tota l'òbra venenta de Bodon, amb una mena d'orquestracion del tèma de la foliá dins La Santa Estela del Centenari e Lo libre dels grands jorns.

Aquel tèma de la foliá acompanha un realisme que dins La Grava sul Camin e Lo Libre de Catòia estropa la descripcion de la condicion de l'òme de la tèrra.

Aquestes dos libres – lo primièr e lo darrièr roman dins lo temps de Joan Bodon – son benlèu los que tractan mai prigondament e mai clarament de l'alienacion de l'òme d'òc.

Roergue es totjorn present dins l'òbra de Bodon. Es dit dins una lenga que pot pareisser paura mas que s'es volguda retenguda, enrasingada dins la vida de cada jorn, faita per se daissar legir aisidament e per viure temps dins la memòria e dins lo còr del legeire.

D'aquel estalvi de mejans – fruta d'un long trabalh d'escrivan e de l'engèni d'un òme e d'una tèrra – ne trobam un autre exemple dins los poèmas de Bodon. Res non val l'electro-chòc sèrva benlèu lo gost del fantastic e lo tèma de la foliá mas tanben aquela quista gaireben sens espèr a travèrs lo derisòri d'una situacion que es la de l'Occitània de uèi. Mas cal pas pèrdre de vista çò que caup d'etèrne e d'exemplar lo raissejament qu'a pas acabat de dire Occitània, l'òme e, fin finala, una fe prigonda.

Pèire Lagarde


Max Roqueta e Dante Alighieri

Dante Alighieri

Lo tèxt çai-jos es extrach de la plaqueta de presentacion de la mòstra : Max Roqueta, la libertat de l’imaginari, que se debanèt en 2014 e 2015 a Montpelhièr.

Patrick Sauzet : Per un modèl mimetic del contacte de lengas (1987)

Sul perqué de l'abandon de la lenga occitana, al delà del modèl erosiu e del modèl conflictual. Un article de Patrick Sauzet dins la revista Lengas.

Votacion del Parlament Europèu per melhorar la mobilitat electrica

Lògo recarga electrica

A la debuta del mes de julhet de 2023 lo Parlament Europèu votèt per l'adopcion de règlas novèlas per fin de far créisser lo nombre de las estacions que permeton de recargar los veïculs electrics. Las novèlas disposicions preveson tanben de ne facilitar l'usatge.

Lenga : un 'òm' que se pòt evitar

Ops ! Que de òm !

Sus l'emplec de òm en occitan, un article de Patrici Pojada dins la revista Lo Diari (numèro 14).

Lo pintre Pierre François

Presentacion de Pierre François, pintre originari de Seta, que a son biais participèt a la fin del sègle XX a l'accion occitana en illustrant de cobèrtas de libres.