Un article d'André Valadier dins la revista Canta Grelh numèro 98, pagina 23.
Una lagrema dins l'uèlh del brau – Un còp èra, dins una bòria qu'èra de las pus nautas sus l'Aubrac, i aviá un boriaire que, dins tot lo país, èra fòrt renomat. Tota sa vida, aquel brave òme aviá tengut lo pus brave cabal que pòsca èstre.
Un reflexion del Rondinaire, dins lo Centre Presse del 10 de mai de 2015, sus dos jòcs de mots que foncionan en francés amb l'accent "francés", mas pas en francés amb l'accent occitan. Reflexion que nos tòrna rapelar que los occitans... e ben ! son occitans ! De notar que los jòcs de mots en question s'apiejan sus dos noms de familha - Lapeyre e Bras - que son d'origina occitana.
Un pauc de pròsa. Sorsa : Armana Prouvençau de 1933, pagina 92. Autor : Louis Bayle.
Lo tèxt, Partença, sembla un exercici literari, una contrafacta, escriura a la mòda de... Qual ? Qualque autor romantic francés de la debuta del sègle XIX ?
De notar que sembla, en plen Armana Prouvençau, coma un can dins un jòc de quilhas, entre nhòrlas, recèptas de cosinas versificadas, sornetas de ma grand la bòrnha, galejadas e autras asenadas. Una incongruitat de notar e de legir pel plaser.
06/09/15 - Ongan la dintrada de l'aperitiu occitan a París se farà lo 8 de septembre.
Segond aperitiu lo 22/09. Donc atencion pas d'aperitiu lo 15/09.
L'adreça e l'orari càmbian pas : de 19 a 21 oras, 44 rue Gabriel-Lamé, sala Maurice Solignac
Un tèxt de la revista Canta Grelh numèro 102, pagina 16.
Lo Milhàs - Al jorn de uèi, lo masèl se fa pas gaire dins lo campèstre, mas se prepara encara los confits de guits [o rits] o d'aucas. Es l'escasença de far lo milhàs dins de pairòls ont an cuèch los talhons de guit, un biais de netejar lo pairòl e de far mai onchós lo milhàs.
Un article de Ives Roqueta (junh de 1998). Sorsa : Lo Lugarn numèro 86/87, 2004.
La Tuta d'Òc : un pòl ressorça per la cultura occitana
Partit del constat que la cultura occitana beneficia d’un malhum flac en matèria de difusion, e qu’existís una demanda insatisfacha, l’IEO 31 a elaborat lo projècte d’obertura d’un espaci de difusion per la cultura occitana. Aquò serà un lòc obèrt al public amb un foncionament similar a lo d’una librariá amb per objectiu de propausar una ofèrta, la mai exaustiva possibla, de libres, CDs e DVDs, occitans o en ligam amb la cultura occitana.
Un article de Jacme Taupiac dins Lo Diari numèro 26, estiu de 2015.
Un jove occitanista qu’aviá l’ambicion de "reconquistar l’empèri de sa lenga" - coma disiá Mistral - e que i es arribat magnificament, del moment que parla e escriu un plan bon occitan, me disiá, a Tolosa, lo dimècres 12 de novembre de 2014, que s’i perdiá dins la realizacion de l’èrra apicala. Sabiá que i a l’èrra apicala simpla que se fa amb un sol batement del cap de la lenga e l’èrra apicala multipla que se far amb tres o quatre, coma en catalan e castelhan. Mas, sabiá pas exactament quora se fa l’èrra simpla, coma dins lo mot ara, e quora se fa l’èrra multipla, coma dins lo mot la tèrra. Aicí la realitat de la distribucion de las doas menas d’èrra dins un grand airal plan central en Occitània.
Tornam publicar çai-jos un extrach del libre Temps tres de Robèrt Lafont publicat a cò de Trabucaire en 1991. Lo tèxt es pagina 194.
L'autor discutís aicí lo rapòrt sovent conflictual que i a, entre : d'un costat la necessitat, per la salvar, de normar la lenga en situacion de diglossia ; e de l'autre lo desir dels locutors d'afortir una autenticitat, una identitat locala, via la lenga. Met en relèu la trapèla qu'aquel conflicte recaup.
Robèrt Lafont nos avertís : « lo poder d'Estat [aquí] tròba un terren favorable per enebir una recuperacion. »
Aquí çò que Paul Voet, dins son conte Lo Catonièra (Grelh Roergàs, 1980, Rodés), fa dire a Flavin lo cantalés, un dels personatges :
« Vesètz, Pièril, la lenga d'òc es ma lenga mairala. M'a bressat quand èri enfant, m'a tengut la man dins la dralha de còps escalabrosa de ma vida, e ara, dins lo vielhum, me rescalfa lo còr. Cresi de bon que, per un occitan, lo francés es la lenga oficiala, la lenga dels afars, la lenga de l'argent, la que cal apréner a l'escòla per s'enauçar e venir qualqu'un. Mas, que siague ric o paure, banquièr o pelhaire, un occitan pòt pas èstre aürós se renèga sa lenga. Al contrari, quand a enveja d'un pauc de bonaür, dubrís sa fenèstra per respirar l'aire reviscolant del país e tòrna a sa lenga mairala. Òc, la lenga nòstra es lo grelh que canta dins lo campèstre, es la catonièra ont passam per nos escapar e cambadejar, l'èime regaudit, luènh de las fotraladas d'un monde de cabordissa e de misèria. »
Un article de Patric Revellat sus l'òbra de Paul Gayraud.
Un article de la revista La Cigalo Narbouneso (abril de 1927, pagina 49). Autor : P. Albarel. L'ortografia del tèxt es estada corregida.
Lo 15 de junh de 2015, en Granda Bretanha, se fèstejava lo 800en anniversari de la Magna Carta.
Lo tèxt signat lo 15 de junh de 1215 es vengut lo simbòl de la preservacion de las libertat fondamentalas. Lo tèxt limitava lo poder del Rei John (King John) sus la noblessa del temps. Establiguèt las basas de la democracia parlamentària e dels dereches de l'òme, afortiguèt la supremacia de la lei, limitèt l'arbitrari reial.
En 2015 sul site Jornalet.com Jean-Charles Valadier propausava una mapa dels parçans d'Occitània.
La Chambra d'Òc ven de dubrir un site novèl dedicat al projècte L'Occitània a pè.
Lo camin comença dins las valadas occitanas d'Itàlia, atravèrsa los alps per jonhe provença e lo mont-ventor, puèi via ardècha e cevènas monta sul Larzac. L'escorreguda s'acaba dins la val d'Aran après èsser pasada per las vilas de Carcassona en Lengadòc e de Foish en Arièja.
L'IEO de Roergue-Naut comunica (prima de 2015) :
L'estivada de Rodés se debanarà ongan del dimècres 22 de julhet al dissabte 25 [programa.pdf].
En junh de 2022 Paulin Courtial èra en concèrt a Tolosa dins son numèro 89, lo jornal de la comuna, À Toulouse, presentava lo cantaire.
Membre de l'Union Europèa dempuèi 2013, Croàcia emplega dempuèi aqueste 1èr de genièr de 2023 l'èuro coma moneda. De pèças novèlas son donc intradas en circulacion.
En 2013 sortissiá lo libre de Jaume Corbera Pou, La Unió Europea, un mosaic lingüístic. Dins lo jornal La Setmana numèro 1001 Joan-Claudi Forêt ne fasiá la critica.
Un article de Carles Pons sus la diaspòra roergassa en Argentina.
