Part III de l'article de Robèrt Lafont subre l'alienacion.
En 2021 e pel segond còp lo Centre d'Afrairament Occitanò-Catalan (CAÒC) organiza lo Concors de racontes brèus en occitan Enric Garriga Trullols.
Dins la segonda edicion de E la Barta floriguèt en 1979, los editors donava la traduccion occitana de l'article que Carles Camprós consacrèt al libre de Mouly.
En 2018 sortissiá lo libre de Sèrgi Viaule Atal fasèm aquí lo pòstfaci de l'autor.
Un article de la revista Viure numèro 3, 1965.
En 1966 vint-e-uèch intellectuals occitans signavan la mocion d'Ardoana.
Critica de Robèrt Lafont del libre Le Théatricule et le caleçon d'écailles.
Dins son libre Mas Espingadas Enric Mouly dedicava un capítol a la lenga nòstra.
Del 27 de junh al 22 de setembre de 2019, lo Pavillon Populaire, espaci d’art fotografic de la Vila de Montpelhièr, aculhissiá la mòstra Lynne Cohen. Doble òrb 1970-2012.
Dins lo sieu magazine del mes d'avril de 2019 la vila de Montpelhièr informava sus çò que nomenan « las arts urbanas ».
Part II de l'article de Robèrt Lafont subre l'alienacion.
Un article de robèrt Lafont subre l'alienacion.
La comuna de Montpelhièr valoriza la correspondéncia entre Marius e Elisa Coutarel.
Un article de Cristian Laus dins las revista Vida nòstra 07/08 de 1972.
La redaccion de la revista Viure en 1966 se questionava sus la condicion dels escrivans que causisson coma lenga d'expression l'occitan.
Al mes d'agost de 2020 sortiguèt en occitan traduch per Joaquim Blasco lo libre de José Maria Eça de Queiroz Lo Mandarin.
Dins la revista Letras d'òc numèro 1, de 1965, Ives Roqueta publicava lo tèxt : Lo cinc de junh.
Lo tèxt çai-jos es extrach de la plaqueta de presentacion de la mòstra : Max Roqueta, la libertat de l’imaginari, que se debanèt en 2014 e 2015 a Montpelhièr.
Prefaci de Joan-Maria Petit a Pròsas geograficas de Jòrgi Reboul.
Al mes de mai de 2025 lo Partit Occitan presentava son programa per las eleccions municipalas de 2026 en França.
En 1966, Renat Nelli publicava lo libre Le Roman de Flamenca. Robèrt Lafont dins la revista Viure numèro 6 ne fasiá la critica.
